من انعام دهواری، برای پدرم علی و برادرم عمران، از قربانیان قتل‌های زنجیره‌ای جمهوری اسلامی، دادخواهی می‌کنم.
پدرم، شیخ علی دهواری (۱۳۳۹-۱۳۸۷)، روحانی برجسته و نواندیش اهل سنت، مؤسس مدرسه دارالحدیث امام بخاری و امام جمعه مسجد صدیق اکبر سراوان بود. او منتقد سیاست‌های تبعیض‌آمیز حکومت علیه اهل سنت بود و در خطبه‌هایش، درباره حقوق مردم بلوچ، آزادی مذهبی و برابری شیعه و سنی سخن می‌گفت. او بارها با روحانیون شیعه در مناظره‌های تلویزیونی و کنفرانس‌های علمی شرکت کرد و در برابر تحریف عقاید اهل سنت در رسانه‌های حکومتی ایستاد. همچنین با ایجاد شبکه‌ای از مدارس دینی مستقل، از نفوذ حکومت در آموزش مذهبی اهل سنت جلوگیری کرد. این فعالیت‌ها، حساسیت نهادهای امنیتی را برانگیخت. پدرم بیش از ۲۰ سال فعالیت مذهبی، اجتماعی و فرهنگی داشت و در این سال‌ها به عنوان یکی از چهره‌های تأثیرگذار بلوچستان شناخته می‌شد. پس از سال‌ها تهدید و احضار، در ۲۰ آبان ۱۳۸۷، هنگام بازدید از مسجدی که در ساخت آن مشارکت داشت، در نزدیکی محله سبحان شهر سراوان، توسط دو موتورسوار مسلح با صورت‌های پوشیده هدف چندین گلوله قرار گرفت. شلیک‌ها از فاصله نزدیک، مستقیماً به صورت، گردن و سینه او اصابت کرد. پدرم در همان لحظه جان باخت.
برادرم، دکتر عمران دهواری (۱۳۶۸-۱۳۹۵)، پزشک، مبلغ پیشین مذهبی و فعال اجتماعی بود. او علاوه بر فعالیت‌های پزشکی در مناطق محروم، در مدرسه دارالحدیث امام بخاری به تدریس می‌پرداخت و ارتباط گسترده‌ای با جوانان و دانشجویان اهل سنت داشت. او نیز به دلیل استقلال فکری و اجتماعی‌اش، تهدیدی برای سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی محسوب می‌شد.
پس از سال‌ها احضار و تهدید مدام از سوی وزارت اطلاعات زاهدان و سراوان و همچنین «دفتر علی خامنه‌ای در استان سیستان و بلوچستان» ، در ۳۰ آبان ۱۳۹۵، به طرز مشکوکی در خانه‌اش درگذشت. صبح روز بعد، همسرش او را بی‌جان یافت، در حالی که کف سفیدی از دهان و بینی‌اش بیرون زده بود. پزشکی قانونی از ارائه گزارش کالبدشکافی خودداری کرد و گفت که از تهران دستور داده‌اند گزارشی را تحویل ندهند.
من، انعام دهواری، در پی اجرای عدالت و روشن شدن حقیقت درباره قتل‌های فراقضایی پدر و برادرم هستم. آنها قربانی سیاست‌های سرکوب مذهبی، تلاش برای کنترل مدارس دینی اهل سنت و حذف چهره‌های تأثیرگذار بلوچ شدند. پدر و برادرم نه تنها اعضای خانواده من، بلکه سرمایه‌های اجتماعی و فرهنگی مردم بلوچستان بودند که به جرم آزادی بیان، عدالت‌خواهی و دفاع از هویت اهل سنت، هدف حذف سیستماتیک حکومت قرار گرفتند.
