من آتنا دائمی مدافع حقوق بشر به دلیل فعالیت در حوزه حقوق بشر و مخالفت با اعدام، زنان و کودکان کار، اولین بار سال ۹۳ توسط اطلاعات سپاه ثاراله بازداشت شدم و سه ماه در انفرادی تحت بازجویی بودم و سپس به بند زنان زندان اوین منتقل شدم. پس از مدتی توسط مقیسه به ۱۴ سال حبس محکوم شدم و پس از ۱۶ ماه از زمان بازداشت،در بهمن ۱۳۹۴ با قید وثیقه تا زمان برگزاری دادگاه تجدید نظر و صدور حکم نهایی از زندان ازاد شدم. ۹ ماه را موقت آزاد بودم که در آن مدت دادگاه تجدید نظر در شعبه ۳۶ دادگاه انقلاب برگزار و توسط زرگر حکم ۱۴ سال به ۷ سال تبدیل شد که پنج سال از آن قابل اجرا بود. دو ماه پس از صدور حکم نهایی در آذر ۹۵ برای اجرای حکم بازداشت شدم و بلافاصله با موجی از پرونده سازی علیه خودم و خانواده ام مواجه شدم. سه بار سابقه اعتصاب غذا داشتم که اولین بار در سال ۹۶ به مدت ۵۴ روز در اعتراض به پرونده سازی وصدور حکم حبس برای دو خواهر و یک همسرخواهر دست به اعتصاب غذا زدم که باعث شد خانواده ام از این پرونده تبرئه شدند اما منجر به آسیب شدید جسمانی و عمل جراحی صفرا شد. بار دوم اواخر سال ۹۶ در اعتراض به تبعید به زندان قرچک به مدت ۱۶ روز اعتصاب غذا کردم و بار سوم به مدت ۵ روز در اعتراض به وضعیت نامناسب زندانیان جرائم عمومی در زندان لاکان دست به اعتصاب غذا زدم.
در طول مدت گذراندن محکومیت پنج ساله ام ۸ پرونده دیگر برایم باز شد که از دو پرونده محکومیت قطعی برایم صادر شد. که یکی از آنان مربوط به بیانیه هایی بود که از داخل زندان نوشته بودم که در آن توسط ایمان افشاری به دو سال و یک ماه حبس لازم الاجرا محکوم شدم و دیگری به دلیل تحصن در دفتر افسر نگهبانی بند زنان اوین در اعتراض به کشتار آبان ۹۸ بود که توسط قاضی عموزاد به یک سال حبس و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شدم. در مجموع به ۸ سال و یک ماه حبس و ۷۴ ضربه شلاق لازم الاجرا محکوم شدم. سال ۹۶ به مدت سه ماه و نیم به زندان قرچک تبعید شدم و در اسفند سال ۹۹ به زندان لاکان رشت تبعید شدم و در نهایت پس از ۶ سال و نیم با تجمیع دو پرونده آخر از زندان آزاد شدم.
